Een schrander dametje met een vinnige kat, een kaal kreng van een verpleegster, haar even gemene zus, een ondernemende grijsaard, een geheimzinnig kastje en niet te vergeten een pientere tienjarige: meer heb je niet nodig voor de hindernissenkoers genaamd Tom Piekepol en de schat van Kartoni. Voor dat 'kolderdebolderverhaal' heeft de Nederlandse Tosca Menten nog eens haar stokpaardjes bereden: kleurrijke personages en groteske situaties die alleen aan haar op hol geslagen fantasie kunnen zijn ontsproten. Dat alles ongeloofwaardig is, moet kunnen, maar een licht déjà-vu-gevoel dringt zich op.

Tom, de alerte jonge held van dienst, denkt bij zijn tante Nel te mogen gaan logeren omdat zijn draak van een moeder ? een karikatuur van de bovenste plank, driftbuien, een volgzame echtgenoot en gebrek aan moederliefde incluis ? twee weken naar de Mexicaanse zon trekt. Als Nel ziek blijkt en dus niet op Tom kan passen, duurt zijn moeders wanhoop niet lang: "'We brengen hem naar het ziekenhuis', zei ze triomfantelijk." Via een kleine omweg belandt Tom op de afdeling Q ? "alleen voor noodgevallen" ? van het aangrenzende bejaardentehuis. Mijnheer Kartoni, die bij het zien van de gemene zuster Olie prompt in een garnaal verandert, wordt zijn kamergenoot. Het is het eerste van vele kolderieke karakters die Tom halsoverkop in een avontuur zullen meesleuren, op zoek naar de schat van Tante Sientje, Kartoni's oude tante die hem waardevolle juwelen heeft nagelaten. Eén probleem: de juwelen zitten verstopt in de gekrulde poten van een theemeubeltje dat aan het bejaardentehuis is geschonken, en waarvan Kartoni het spoor bijster is geraakt.

Menten beschrijft elke etappe van de koers in korte hoofdstukken die elk een bescheiden spanningsboog beschrijven. Verkleedpartijtjes, misverstanden en samenzweringen: het hoort er allemaal bij. Net als er een obstakel is overwonnen, duiken er drie nieuwe op. Een rist warrige personages maakt haast een voor een zijn introductie en krijgt, zoals het een goed gestructureerde plot betaamt, ieder een rolletje in de zoektocht.

Het verhaal dendert voort met een aardige vaart, maar blinkt niet uit door originaliteit of een fijnzinnige woordkeuze. Menten probeert wellicht in de voetsporen van haar grote voorbeeld Roald Dahl te treden, maar mist zijn treffende fantasie, spitse humor en zin voor vernieuwing. Ook Elly Hees' zwart-wittekeningen, die niet meer zijn dan een letterlijke uitbeelding van passages, kunnen niet tippen aan de zwabberende lijnen en vreemde figuren van Quentin Blake, Dahls 'partner in crime'. Toch zullen tienjarigen wellicht genieten van dit lichtvoetige verhaal vol 'toeval' en verrassende motieven, zoals de spreekwoorden waarmee Kartoni zijn dialogen doorspekt. Als ze het boek dichtslaan, zullen ze glimlachen: Tom en zijn kornuiten blijken niet voor één gat te vangen. Eind goed al goed. [Katrien Steyaert] Verberg tekst

Omdat de logeerpartij bij zijn lievelingstante plotseling niet doorgaat, stuurt zijn onsympathieke moeder Tom (10) naar een bejaardentehuis. Daar deelt hij een kamer met meneer Kartoni die pretendeert zwaar in de war te zijn, maar in feite zoekt naar zijn familie-erfenis die per abuis in het tehuis is terechtgekomen. Voor Tom het weet, zit hij zelf ook midden in de gevaarlijke zoektocht naar de schat. Met veel vaart, fantasie en humor en met telkens nieuwe invallen zet de auteur een vermakelijk en spannend verhaal neer, waarbij zeer uiteenlopende karakters de revue passeren. Het vlotte taalgebruik zit vol grappige invallen, maar is eenvoudig te volgen. De volle bladspiegel wordt verlevendigd door typografische onderbrekingen en veel karikaturale gewassen pentekeningen die goed bij het verhaal passen. Heerlijke ontspanning voor kinderen vanaf ca. 9 jaar.

Het is Tom zijn geluksdag: zijn ouders gaan op vakantie naar Mexico en hij mag niet mee. Hij mag bij zijn lievelingstante gaan logeren en dat is voor Tom altijd feest. Althans dat was het plan, want op het laatste nippertje belt tante Nel dat ze ziek is en niet voor hem kan zorgen. Zijn chagrijnige, gemene moeder krijgt echter het lumineuze idee hem in een ziekenhuis achter te laten. Maar Tom is niet ziek en zijn moeder betaalt een dokter om tien dagen voor Tom te zorgen. Die brengt hem onder in een bejaardentehuis, op afdeling Q, waar behoorlijk vreemde figuren huizen. Tom deelt de kamer met meneer Kartoni, die doet alsof hij een garnaal is, maar eigenlijk op zoek is naar de erfenis van zijn overleden oudtante. In één van de pootjes van een oud kastje zit een schat verborgen en dat kastje bevindt zich in het tehuis. Tom besluit meneer Kartoni te helpen, maar ze zijn niet de enigen die door de gangen en kamers van het gebouw dwalen op zoek naar de kostbaarheden. Het wordt geen vervelende, saaie tijd, maar een vakantie vol spanning en intriges. Het verhaal leest vlot en je wordt al snel meegesleept in een spannend avontuur. Het is allemaal behoorlijk absurd, want welke moeder bedenkt nu zoiets om van haar zoon af te geraken? Alle andere personages zijn al even kleurrijk en minstens even gek, ware karikaturen die je waarschijnlijk liever niet tegenkomt: de lieve tante Beppie met haar kat en twee gipsen handen, de verwarde Appie met zijn pralines, de gemene zuster Olie met haar kale kop en Corina die wel erg bijgelovig is, om nog maar te zwijgen van meneer Kartoni die op zijn oude dag droomt van een zeiljacht en Tom meesleept in zijn niet ongevaarlijke zoektocht. Het verhaal neemt af en toe verrassende wendingen, maar is ook erg onrealistisch, overdreven en onmogelijk en het is er af en toe net iets over, zoals de scène in het mortuarium. Geïllustreerd met zwart-witprenten die tussen de tekst door zijn opgenomen en er nauw bij aansluiten. Het boek is een beetje overbodig opgedeeld in vier delen die elk een aantal genummerde hoofdstukken bevatten.

Verberg tekst