Ellis is verzot op popcorn uit de magnetron. Wanneer haar vaders besluiten dat ze gezonder moeten eten, wordt de magnetron verbannen naar de schuur. Ellis vindt het maar niks en maakt stiekem nog een portie. Dan poft een van de maiskorrels niet tot popcorn, maar tot een klein mannetje. Eerste deel uit de serie over Bob Popcorn en deel uit de reeks 'Tijgerlezen'. Bij deze reeks voor beginnende lezers is geen rekening gehouden met technische leesniveaus maar staat leesplezier voorop. Sterker nog: in dit verhaal geven Ellis en Bob kritiek op de drieminuten-leestest (‘Wat een vreselijk slecht verhaal!’). Rinck maakte eerder samen met Martijn van der Linden o.a. het prijswinnende ‘Tangramkat’. Rinck beschrijft hier met veel humor hoe Ellis eerst denkt dat het mannetje niet echt is en daarna probeert Bob thuis en op school verborgen te houden. Bob doet misschien denken aan Wiplala, engeltje Angelino of de Gorgels, maar hij is direct ook heel erg zichzelf: eigenzinnig, humeurig en lastig. Het verhaal heeft een prima spanningsboog. De vele potloodtekeningen van Van der Linden variëren in grootte en zijn vaak slapstick- of stripachtig. Tekst en beeld nemen het regelmatig van elkaar over. ‘Tijgerlezen’ heeft er weer een topper bij. Winnaar Kinderboekwinkelprijs 2020. Vanaf ca. 7,5 jaar. Verberg tekst

Dit eerste verhaal over Bob popcorn is best grappig. We maken kennis met dit popcorn-mannetje, zijn verwekker Ellis en haar twee papa’s. Dit lange verhaal met een groot en zeer leesbaar lettertype is geschikt voor meer geoefende lezers die graag snel een boek lezen en ook nog van tekeningen genieten. Leuk aan dit boek is dat de zwart-wit tekeningen niet gewoon het boek illustreren, maar integraal deel uitmaken van het verhaal. Zonder de tekeningen te bekijken en de eventuele tekstballonnen te lezen, raak je de draad kwijt. Toch wordt het geen strip en blijf je als lezer het gevoel hebben dat je een echt boek aan het lezen bent. Af en toe kunnen ouders ook een stukje voorlezen. Hiervoor is het boek inhoudelijk sterk genoeg. Jammer dat het boek op het einde gewoon wat losse eindjes aan elkaar knoopt in een slecht geïmproviseerd slot. Dit minpuntje neemt echter niet weg dat ik uitkijk naar het vervolg.