De familie Serpas emigreert in 1778 van Tenerife naar ‘het laatste eiland’ in de delta van de Mississippi. Het leven is er eenvoudig: de mannen jagen en vissen, de vrouwen werken rond het huis. Het nabijgelegen New Orleans is voor de een poel des verderfs, voor de ander een aantrekkelijke stad. De familiegeschiedenis meandert twee eeuwen door en is verweven met historische feiten als oorlogen en rassenrellen. Orkanen komen en gaan, tot aan 1965, als de zwaarste orkaan ooit het eiland aandoet en de familie zich schrap zet. Edwin Winkels (1962) heeft een mooie vorm bedacht voor deze uit vier delen bestaande vertelling: in elk deel vertelt een grootouder de familieverhalen door aan het oudste kleinkind, dat in het volgende deel inmiddels zelf grootouder is en zijn/haar kleinkind bijpraat. De roman gaat over trots, aanpassing en inventiviteit en roept vragen op over immigratie en de manier waarop mensen met veranderende omstandigheden en hun eigen leefomgeving omgaan. Door alles heen klinkt de oproep zorgvuldig om te gaan met de natuur, omdat die zich anders tegen je keert. Met stamboom en kaart. De auteur publiceerde eerder ‘Haar laatste vlucht : roman naar een waargebeurd verhaal’ (2014)* en ‘Johan Cruijff in Barcelona : de mythe van de verlosser’ (2016)**.